นาซิดาแฆ

นาซิดาแฆ

นาซิดาแฆเป็นอาหารพื้นเมืองของชาวไทยมุสลิมในภาคใต้ ซึ่งนิยมบริโภคกันอย่างแพร่หลาย คำว่า "นาซิดาแฆ" มีหลายความหมาย หมายถึง ข้าวสำหรับคนอนาถา การได้ชื่อเช่นนี้สืบเนื่องมาจากส่วนประกอบสำคัญของนาซิดาแฆเป็นส่วนผสมระหว่างข้าวจ้าวกับข้าวเหนียว ผู้มีรายได้น้อยถ้ามีข้าวจ้าวกับข้าวเหนียวเพียงบางส่วนก็สามารถนำมาปนกันทำเป็นอาหารได้แล้ว ในความหมายอื่น คำว่า "ดาแฆ" มาจาก "ดาฆัง" ในภาษาอินโดนีเซีย แปลว่า หาบ ดังนั้น นาซิดาแฆ แปลว่า ข้าวหาบและเนื่องจาก "ดาแฆ" ของชาวไทยมุสลิมภาคใต้ หมายถึงคนต่างถิ่น ดังนั้น นาซิดาแฆ จึงหมายถึง ข้าวของคนต่างถิ่นคือเป็นข้าวที่ชาวอินโดนีเซีย เป็นผู้นำมาเผยแพร่ในแถบนี้

เครื่องปรุง

นาซิดาแฆประกอบด้วย ข้าวจ้าว ข้าวเหนียว ขิง ลูกซัด (ฮาลีมอ) หอมซอย น้ำกะทิ

วิธีปรุง

ใช้ข้าวจ้าว ๓ ลิตร ข้าวเหนียว ๑ ลิตร มาปนกันแช่น้ำ ๑ คืน การนึ่งจะนึ่ง ๓ ครั้ง ครั้งแรกเป็นการนึ่งให้พอสุกเป็นไต เมื่อนึ่งสุกแล้วให้เทใส่ภาชนะ แล้วเอาหางกะทิคั้นไว้ผสมเกลือเล็กน้อยราดลงในข้าวคลุกเคล้าให้เข้ากันแล้วมูนกะทิไปนึ่งอีก เป็นครั้งที่สองเสร็จแล้วยกลงเทใส่ภาชนะเอาหัวกะทิที่แยกไว้มามูนอีกครั้งหนึ่งเป็นครั้งที่สาม เพื่อให้ข้าวนิ่มและกะทิที่ใช้มูนให้ข้าวสุก เมื่อได้ข้าวเหนียวสุกแล้ว ผสมกับขิง หอมซอย ลูกซัด สามารถเก็บไว้ได้ทั้งวันไม่บูด นาซิดาแฆนิยมรับประทานกับแกงไก่ แกงปลา หรือแกงไก่และซามาโญ (มะพร้าวคั่วตำรวมกับน้ำตาล เกลือ) ที่ต่างปรุงพิเศษ สำหรับรับประทานกับนาซิดาแฆโดยเฉพาะ

ประโยชน์

นาซิดาแฆมักจะทำแจกจ่ายให้รับประทานกันในวันฮารีรายอ ซึ่งถือว่าเป็นวันสำคัญทางศาสนาอิสลาม นอกจากนี้ยังนิยมทำรับประทานในวันธรรมดาด้วย เป็นที่น่าสังเกตว่ามาเลเซียไม่มีนาซิดาแฆแบบมุสลิมภาคใต้ แต่จะมีนาซิลือเมาะ ซึ่งใช้ข้าวเหนียวมากกว่าข้าวจ้าวและเครื่องเคียงจะใช้ปลาอิกาบิริ(ปลาเค็มตัวเล็กๆ)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นาซิดาแฆ (อ่าน 3570 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้